Fertile Spaces – Polish Pavilion in the Venice Biennale 2018

Status: competition project

Team: Karolina Szóstkiewicz, Irgen Salianji, Marina Kounavi, Harris Vamvakas

INTRODUCTION

Poland is a country with a vast amount of natural resources and a long tradition connected with their exploitation. The most archaic and labour intense of them, agriculture constitutes the foundations of our food chain and cultural evolution.  Out of all agricultural operations, the process of harvesting is the one that has inspired the most rituals and created a collective imaginary across the centuries. Harvesting marks the end of the growing season and celebrates the success of the production process, provides the satisfaction of collecting the crops and initiates the processing of them into food products such as flour and bread.

The end of harvest, which is traditionally on or around August 15^th, has been followed by numerous polish festivals and customs, as it is a collective effort and brings together families and villagers. Traditionally, among many customs, a crown of straw was placed on the head of a village girl and the mayor of the village then placed a rooster on top of the crown. It is said that, as the girl led the way from the fields with musicians and villagers, if the rooster crowed  it was considered good luck and the future would be good, if the rooster refused to eat it was looked upon as a bad omen and prospects for a good winter were bleak. In other occasions, a nobleman would receive a wreath of wheat and rye, bedecked with flowers, fruits and ribbons. The girl who reaps the most would be present a symbolic gift to the nobleman while singing ‘’The fruits of the harvest we bring to the master’s home’’. The presentation of the wreath of grain was followed by feasting and merrymaking.

THEME

Straw is one of the end products of the process of harvest. Even though it is formally a waste, straw is a very useful product and an archaic material used in a multiplicity of ways, including the construction sector. The use of straw bales in the construction of the pavilion’s interior suggests a cheap and primitive way to produce space that feels warm and informal to use in a wide range of unpredictable ways. Creating a contemporary spatial experience by employing the archaic practice of piling straw bales, the pavilion brings together the customs of Poland and the overall theme of the Biennale. Natural light and a sound installation are the two other elements that enrich the exhibition, which is in fact an ongoing research materialized into a 1:1 installation of Freespace. Natural light, provided by the large skylights of the pavilion, illuminates the Freespace of the piled straw bales and all together provide a generous context for visitors to explore, imagine and activate the interior of the pavilion.

EXHIBITION CONCEPT

The interior of the pavilion is filled with straw bales which are arranged in such a way to create a set of un-programmed spaces for visitors to inhabit and activate in unexpected ways. Visitors can stand, sit or lay on the soft surfaces of the straw bales, they can move them around and rearrange the space according to their creative drive and the needs of everyday social encounters. The pavilion is therefore transformed, for the very first time, into an interactive exhibit of its own– it performs as a three dimensional spatial experience and not merely as an empty white box. The pavilion’s interior as the exhibit itself. 

Complementary to the installation of the straw bales, there will be an artistic sound installation and a series of abstract models that present both Polish cultural elements and the value of Freespace in contemporary architecture. The sound installation will be commissioned to an independent contemporary artist and can act as the fourth dimension to the Pavilion’s interior concept. It can capture sounds from the Polish countryside, the harvest machines or/and interviews with villagers that work in the fields. It could even create a contrast by presenting the impressions of city dwellers when visiting the fields and getting exposed to the liberating feeling of the empty fields and the smells of the process of harvesting.

A series of architectural models showcasing the qualities of Freespace in contemporary architecture could bring a hands-on element to the primitiveness of the installation. The models could be commissioned to several Polish architects and showcase the importance of un-programmed empty space in architecture. Their creation could even be an active process throughout the duration of the Biennale, with visitors or students being asked to intervene and modify them or create new ones according to their wishes.

CONNECTION TO THE BIENNALE THEME

In line with Biennale’s overall theme, the Polish pavilion becomes a 1:1 prototype of Freespace. It performs as a space of opportunities, since every corner of it is designed to facilitate spontaneous and creative use. It feeds visitor’s imagination as it is unfinished, subject of constant change and multifunctional in its use and appropriation.

It addresses the unspoken wishes of the strangers by providing an infinite range of possible arrangements that can offer either intense activity or relaxation for the visitors. It highlights nature’s gifts of fertility that enables the development of life and civilization (soil-water-sunlight), and uses the products of harvesting as the base construction material to generate space and vibrant human experiences.

It strengthens our relationship with time and memory by producing contemporary spatial qualities with the archaic possibilities of the straw bale. It reveals the cultural layers of Polish and European modernization by retelling the evolutionary story of the ancient practice of harvesting and its importance to our collective metabolism and survival.

SUMMARY

Our proposal for the Polish pavilion attempts a reinterpretation of the static curatorial model used in most pavilions, instead it suggests a large scale transformable installation that involves the visitors and provokes their participation. The centrepiece of the Pavilion’s exhibition is the interactive installation of the straw bales, an element of Poland’s harvest tradition, and its connection to Biennale’s theme of Freespace through the playful interior space that they create. The straw bales are stacked all over the pavilion’s interior in a creative way, so that they completely hide the walls and the ceiling (except of the skylights) and establish both a new materiality and spatial quality in the interior. The visitors can appropriate the space and interact with it, while getting familiar with Polish culture, history and agricultural rituals. The pavilion can be a real-time research unit, a real-scale prototype of Freespace and a unique ambassador of Polish culture.

Description in Polish:

URODZAJNA PRZESTRZEŃ

WPROWADZENIE

Polska jest krajem o dużej ilości zasobów naturalnych oraz długiej tradycji ich pozyskiwania i związanej z tym produkcją. Jednym z najbardziej archaicznych i  pracochłonnych jest rolnictwo, które stanowi fundament naszego łańcucha żywnościowego i ewolucji kulturowej. Ze wszystkich działań rolniczych, żniwa są tymi, które stały się inspiracją wielu rytuałów i stworzyły obyczaje kultywowane  przez stulecia. Żniwa oznaczają koniec sezonu wegetacyjnego i celebrują sukces procesu produkcyjnego. Przynoszą satysfakcję ze zbierania plonów oraz inicjują przetwarzanie ich w produkty spożywcze, takie jak mąka i chleb.

Końcowi żniw, towarzyszą liczne polskie święta i zwyczaje, celebrujące zbiorowy wysiłek oraz łączący rodziny i mieszkańców wsi. Jedną z tradycji kultuwowanych po dzień dzisiejszy są Dożynki – Święto Plonów. W czasach przedchrześcijańskich było to etniczne święto słowiańskie, przypadające w okresie równonocy jesiennej (23 września). Współcześnie dożynki mają zarówno charakter religijny, świecki, a także ludowy i obchodzone są zwykle w jedną z niedziel września po zakończeniu żniw.  Podczas  ceremonii dożynkowych wnoszone są wieńce wykonane z kłosów zbóż, owoców, warzyw, polnych kwiatów.  Składane są symboliczne dary z najnowszych plonów a Starosta i Starościna wręczają bochen chleba upieczonego z mąki pochodzącej z ostatnich zbiorów Gospodarzowi dożynek.

TEMAT

Słoma jest jednym z produktów końcowych procesu zbioru. Pomimo że formalnie jest odpadem, słoma jest bardzo użytecznym produktem i archaicznym materiałem stosowanym w rozmaity sposób, łącznie z sektorem budowlanym. Bele słomy ze sprasowanych łodyg zbóż (np. pszenicy, ryżu, żyta lub owsa) mogą służyć jako materiał konstrukcyjny i znajdują zastosowanie jako wypełnienie szkieletu drewnianego budynku lub materiał ocieplający. Ten sposób budowy jest często stosowany w budownictwie naturalnym, a do jego zalet można zaliczyć odnawialność materiału, niski koszt, łatwą dostępność, niepalność i wysoką wartość izolacyjną.

Użycie bel słomy w konstrukcji wnętrza pawilonu sugeruje niedrogi i primitywny sposób tworzenia przestrzeni, która daje poczucie ciepła oraz możliwości nieformalnego użytkowania o szerokim zakresie nieprzewidywalnych sposobów. Stworzenie współczesnego doświadczenia przestrzennego poprzez zastosowanie archaicznej praktyki układania na sobie bel słomy, łączy że sobą obyczaje Polski i ogólny temat Biennale.

Naturalne oświetlenie i instalacja dźwiękowa to dwa inne elementy wzbogacające ekspozycję, która w rzeczywistości jest pracą badawczą zmaterializowaną w formie instalacji Wolna przestrzeń. Promienie wpadające przez duże świetliki dachowe pawilonu, oświetlają przestrzeń stworzoną z ułożonych na sobie sprasowanych bel słomy, a wszystko to zapewnia bogaty kontekst dla odwiedzających, pobudzający wyobraźnię do tego by eksplorować i przekształcać wnętrze pawilonu.

KONCEPCJA WYSTAWY

Wnętrze pawilonu wypełnione jest belami słomy, które są rozmieszczone w taki sposób, aby stworzyć zbiór niezaprogramowanych przestrzeni dla odwiedzających, które mogą zostać zaadaptowane i w trakcie użytku przekształcone w nieoczekiwany sposób. Zwiedzający mogą siedzieć lub leżać na miękkich powierzchniach ze słomy, a także oddziaływać na otocznie przesuwając bele i aranżując je podążając za swym natchnieniem twórczym i potrzebami interakcji międzyludzkich. W ten sposób pawilon przekształca się w interaktywny eksponat – odgrywając rolę trójwymiarowego doświadczenia przestrzennego, a nie jedynie pustego białego pudełka. Pawilon jest eksponatem samym w sobie.

Uzupełnieniem instalacji z bel słomy, będzie artystyczna oprawa dźwiękowa oraz seria abstrakcyjnych modeli prezentujących zarówno polskie elementy kulturowe, jak i wartość Wolnej przestrzeni we współczesnej architekturze. Instalacja dźwiękowa zostanie zlecona niezależnemu współczesnemu artyście i może stanowić czwarty wymiar koncepcji wnętrza Pawilonu. Mogą to być dźwięki z polskiej wsi, odgłos maszyn rolniczych w trakcie żniw lub/i wywiady z mieszkańcami wsi, którzy pracują na roli. Mogłyby być także stworzony kontrast, poprzez zaprezentowanie wrażenia mieszkańców miast, którzy odwiedzając wieś i pola uprawne doświadczają wyzwalającego uczucia ogromu pustych pól i zapachu skoszonych zbóż.

Seria modeli architektonicznych prezentujących wartości Wolnej przestrzeni we współczesnej architekturze, może wnieść kreatywny element do prymitywnego charakteru instalacji. Modele mogą być zlecone kilku polskim architektom i pokazać znaczenie niezaprogramowanej pustej przestrzeni w architekturze. Ich twórczość może być aktywnym procesem w trakcie trwania Biennale, a poproszeni o ingerencję goście lub studenci, mogą sugerować modyfikowanie lub tworzenie nowych modeli według ich życzeń.

POWIAZANIE Z TEMATEM  BIENNALE

Podążając za tegorocznym tematem Biennale, polski pawilon staje się prototypem Wolnej przestrzeni w skali 1: 1. Działa jako przestrzeń nieskończonych możliwości, ponieważ każdy jej zakątek umożliwia jej spontaniczne i kreatywne użytkowanie. Nasyca wyobraźnię odwiedzających, gdyż jest niedokończonym, ciągle ewoluującym obiektem, wielofunkcyjnym w swym użytkowaniu i przeznaczeniu.

Pawilon jest odpowiedzią na niewypowiedziane potrzeby przybywających, oferując im nieskończony zakres możliwych rozwiązań, które mogą slużyć albo intensywnej aktywności albo relaksowi. Podkreśla bogactwa naturalne, które umożliwiają rozwój życia i cywilizacji  (ziemia-woda-słońce) i wykorzystuje płody rolne  jako podstawowy materiał budowlany, tworząc przestrzeń oraz doświadczenia pełne życia.

Tworząc współczesne walory przestrzenne z wykorzystaniem archaicznych możliwości belek słomy, umacniają się nasze relacje z przeszłością i wspomnieniami. Ukazane zostają kulturowe warstwy polskiej i europejskiej modernizacji, opowiadając historię o ewolucji pradawnej praktyki zbiorów oraz ich znaczenia dla naszego wspólnego metabolizmu i przetrwania.

PODSUMOWANIE

Propozycja polskiego pawilonu jest próbą reinterpretacji statycznego model kuratorskiego stosowanego w większości pawilonów. Zamiast tego proponuje podlegającą transformacjom instalację, która angażuje zwiedzających i prowokuje ich udział. Głównym elementem wystawy pawilonu jest interaktywna kompozycja z belek słomy, które są elementem polskiej tradycji żniw, a także powiązanie z tematyką Biennale Wolna przestrzeń, poprzez interaktywne wnętrze które tworzą. Bele słomy ułożone są w całym wnętrzu pawilonu w taki sposób,  że całkowicie ukrywają ściany i sufit (z wyjątkiem świetlików) tworząc wnętrze o nowej fakturze i jakości przestrzennej. Zwiedzający mogą wykorzystać elementy instalacji w dowolny sposób i oddziaływać na nią, poznając polską kulturę, historię i rytuały rolnicze. Pawilon może być jednostką badawczą w czasie rzeczywistym, prototypem Wolnej przestrzeni i unikalnym ambasadorem polskiej kultury.